ایجاد امکان آموزش در هر زمینهای، برای هر کسی، در هر جایی و با هر شرایطی، ماموریت گروه ژیوارآموزان - معاونت فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت (mefda.ir)
مفدا کرمانشاه گزارش میدهد؛
ایجاد امکان آموزش در هر زمینهای، برای هر کسی، در هر جایی و با هر شرایطی، ماموریت گروه ژیوارآموزان
گروه “ژیوار آموزان” با فعالیت در زمینه آموزش پروپوزالنویسی و با هدف ایجاد امکان آموزش در هر زمینهای، برای هر کسی و در هر شرایطی، در حال انجام فعالیت در سراسر کشور است. مدیران این مجموعه در گفتگو با مفدا کرمانشاه از فعالیتهای خود در این گروه صحبت میکنند.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی مفدا کرمانشاه، گروه فرهیختگان دانش ژیوار آموزان یا به اختصار گروه ژیوار آموزان برای اولین بار فعالیت خود را در حوزه آموزش پروپوزالنویسی در تابستان ۹۸ آغاز نمود. این گروه بعد از یک سال از آغاز تأسیس، در سازمان ثبت شرکتها و مؤسسات غیر تجاری کشور ثبت رسمی شد و پس از آن فعالیت خود را به بیش از ۱۵ دوره آموزشی در گروههای پژوهشی، هنری و توسعه فردی گسترش داد.
ژیوار آموزان مأموریت خود را «ایجاد امکان آموزش دیدن در هر زمینهای، برای هرکسی، در هرجایی و با هر شرایطی» میداند و هدف این گروه در تک بیت زیبای زیر که سروده شاعر جوان سید مصطفی تقویدوست است به زیبایی به تصویر کشیده شدهاست:
” جبر اگر بین تو و علم کشیده دیوار
روی آن پنجرهای هست به نام ژیوار “
به سبب کرمانشاهی بودن و اتفاقا دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بودن مدیران این مجموعه، به گفتگو با آنان پرداختیم که دعوت میکنیم در ادامه به آن توجه کنید:
در ابتدا این گزارش به سراغ مدیران این مؤسسه رفتیم تا خود را به صورت کامل برای ما معرفی کنند:
ندا ویسی هستم فارغالتحصیل رشته بهداشت عمومی از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و اصالتا کرمانشاهی و هماکنون به عنوان نیروی طرحی در مرکز کرونا مشغول به کار هستم.
محمد کمری هستم فارغالتحصیل رشته پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی یزد و دانشجوی مدیریت کسب و کار (MBA) و اهل شهرستان سرپل ذهاب.
ایده اصلی ژیوارآموزان از کجا و توسط کدام یک از شما استارت خورد؟
میتوان گفت ایده اصلی ژیوار آموزان از سال ۹۷ در حال اجرا بود و ما فقط نام آن را تغییر و ارتقا دادیم.
محمد کمری افزود: داستان از آنجا شروع شد که تابستان ۹۷ من به جای آن که در مدرسه تابستانه پژوهشی یزد در حال آموزش دیدن باشم، مجبور به جمع کردن باقیمانده خرابیهای زلزله بودم و از این گونه وقتگذرانی کلافه بودم که به صورت کاملا اتفاقی در یکی از کانالهای اطلاعرسانی دانشگاه کرمانشاه پیام فراخوان ثبت نام دوره آموزش مجازی پروپوزالنویسی را دیدم، به آیدی گذاشتهشده پیام دادم و با خانم ویسی آشنا شدم. ایشان آن زمان معاون پژوهشی کانون سلامت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بودند و از ثبت نام تا گروهبندی، تدریس و تمام مراحل دوره پروپوزالنویسی را خودشان انجام میدادند. به لطف الهی آن تابستان توانستم در همان شرایط نابسامان پس از زلزله نیز پروپوزالنویسی را آموزش ببینم و بعد از آن در دانشکده خودمان به عنوان معاون آموزشی کمیته تحقیقات، منتور، مدرس و برگزارکننده دورههای آموزشی مختلف باشم.
وی ادامه داد: تا تابستان ۹۸ که به این فکر افتادم که اکنون چه تعداد از دانشجویان شرایط سال گذشته من را دارند و نمیتوانند آموزش ببینند؟ در همین افکار بودم که به خانم ویسی پیام دادم و این مورد را مطرح کردم و تصمیم بر این شد طرحی که ایشان دو سال تنها در دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه اجرا کرده بودند را در کل کشور و با سطح آموزشی بالاتر اجرا کنیم. در دوره ابتدایی ۲۰۰ شرکتکننده از بیش از ۱۵ دانشگاه کشور داشتیم و آنقدر بازخوردهای مثبت دریافت کردیم که تصمیم به ادامه کار گرفتیم و نتیجه آن ژیوار آموزان شد.
“حامی و پشتیبان اصلی ما خداوند و حال خوب دانشجویان بودهاست”
این دو دانشجوی خلاق تنها حامی و پشتیبان واقعی خود را غیر از خداوند که همواره نور امید را در دلهایشان زنده نگه داشته، خودشان و حسی که از دیدن حال خوب دانشجویان داشتند، دانستند و بیان کردند: هر زمان به دنبال گرفتن حمایت سازمانهای مختلف مانند مراکز رشد و… رفتیم با فرایندهای پیچیده و بهانههایی مواجه شدیم که ترجیح دادیم بیش از این پیگیر آنها نشویم و دوباره با تکیه به هر آنچه که خود داریم، راهمان را ادامه دهیم.
و اما شیرینترین خاطره ژیوار؛
خاطرات خوب زیادی در ژیوار آموزان داشتیم، از پیامهای پرمهری که دریافت میکنیم تا دیدن تصویب پروپوزالها و چاپ مقالات دانشجوهایمان؛ اما با اختلاف شیرینترین خاطره ما مربوط به فعالیتهای گروه خیریه میباشد. یک روز یکی از نمایندههای ما در یکی از مناطق محروم تصاویر بچههایی که از گرفتن پکیجهای لوازمالتحریر خوشحال بودند را استوری کرده بوده (البته چهره هیچکدوم مشخص نبود؛ زیرا ما اعتقادی به خودنمایی در این زمینه نداریم و یک کار کاملا دلی است) و میتوان گفت شیرینترین خاطره ما آن لحظه بود که آن استوری را دیدیم.
“ایجاد امکان آموزش در هر زمینهای، برای هر کسی، با هر شرایطی و در هر جایی”
مسئولین این مؤسسه به تشریح برنامههای خود برای آینده ژیوار آموزان پرداختند: ماموریت ما در ژیوار آموزان، “ایجاد امکان آموزش دیدن در هر زمینهای، برای هر کسی، با هر شرایطی و در هر جایی” است و تقریبا شبانهروزی در حال تلاش و برنامهریزی برای رسیدن به چشمانداز پنج ساله خود هستیم. همچنین گسترش محصولات آموزشی به بیش از ۱۰۰ دوره، رسیدن به رضایت بالای ۹۵ درصد مخاطبان، بورسیه کامل تحصیلی حداقل ۱۰۰ دانشآموز کمبضاعت و اشتغالزایی برای ۳۰۰ نفر تا پایان سال ۱۴۰۰ بخشی دیگر از چشماندازهای ما میباشد، البته از ارتقا سایت و زمان و انرژی که برای تولید مقالات آموزشی ارزشمند صرف میشود، نمیشود غافل شد.
از آن جایی که بیشتر مخاطبان ما دانشجویان هستند پیشنهاد میکنیم حتما این مقاله را بخوانند:
این دو دانشجوی موفق از توسعه یک آپ در آینده خبر دادند اما نه به عنوان اولویت فعالیتهای خود
در ادامه از آنان به عنوان افرادی که از صفر، یک مجموعه را به این شکل ساختند خواستار پند و نصیحتی برای مخاطبانمان شدیم؛
هر کاری که در ذهنتان است را اجرا کنید. هیچ گاه شرایط ایدهآل برای شروع کار فراهم نمیشود پس حتی اگر تنها ۵۰ درصد شرایط مهیا بود شروع کنید و برای سختیهای مراحل بعدی آماده باشید. هیچ کاری بدون طی روند عادی و مورد نیازش انجام نمیشود. به دنبال یک شبه راه صد ساله را رفتن و گرفتن نتیجه نباشید و فقط کاری که میدانید لازم است را انجام دهید، نتیجه خودش ایجاد میشود.
“هر چالش فرصتی است برای بهتر شدن”
ویسی و کمری چالشهای پیش رو را به عنوان سکوی پرتاپ دانستند و افزودند: ما تمرکز زیادی روی مشکلات و سختیها نداریم؛یرا اعتقاد داریم چالشهای پیش رو تنها به ما یادآوری میکنند که یک مرحله بالاتر میرویم. هر چالشی فرصتی برای بهتر شدن است؛ به همین خاطر در بدترین شرایط هم به خودمان میگوییم “فقط یک راند دیگر مانده”، میجنگیم و از این چالش نیز عبور میکنیم.
سرپرستان گروه ژیوار آموزان در پایان، انتظار خود را از مسؤلین علوم پزشکی و جامعه دانشگاهی بیان کردند: در دو سالی که به صورت جدی فعالیت میکنیم، یاد گرفتهایم که از هیچکس انتظاری نداشته باشیم، اما فکر میکنیم که اگر مسؤلین دانشگاه، مکانی برای استقرار دفتر ژیوار آموزان در فضای آموزشی دانشگاه به ما اختصاص دهند تا از این راه ارتباط بیشتری با تشکلهای دانشجویی و در مجموع با دانشجویان داشته باشیم، با سرعت بیشتری میتوانیم رشد کنیم. /انتهای پیام
خبرنگار: پرویز رستمی؛ دانش آموخته دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه